Erich von Manstein
 | Di vê gotarê de ti girêdanên li ser gotarên din nîne. (kanûna paşîn 2023) |
Erich von Manstein, xwedî dîrokek dirêj a leşkerî bû, di temenek piçûk de tevlî artêşê bû û di dema Şerê Cîhanê yê Yekem (1914-1918) de li her du eniyên rojava û rojhilat xizmet dît. Ew di dawiya şer de gihîşte pileya kaptanê û di serdema navberê de çalak bû û alîkariya Almanya ji nû ve avakirina hêzên xwe yên çekdar kir. Di îlona 1939an de, di dema dagirkirina Polonya de di destpêka Şerê Cîhanê yê Duyemîn de, ew wekî serekê karmendê Koma Artêşa Başûr a Gerd von Rundstedt kar dikir. Adolf Hitler stratejiya Manstein hilbijart ku di gulana 1940 de êrişî Fransa bike, planek ku paşê ji hêla Franz Halder û endamên din ên OKH-ê ve hate berfireh kirin.
Bi pêşbîniya reaksiyoneke tund a Hevalbendan ger ku îmkana sereke ya dagirkirinê bi ser Hollandayê ve hatibe, Manstein operasyonek nûjen çêkir - paşê bi navê Sichelschnit ("Kurkirina Tozê") - bang kir ku êrîşek di nav daristanên Ardennesê de û ajotinek bilez ber bi navçê ve. Kanalê Îngîlîzî Fransa û Hevalbendan ji Belçîka û Flanders qut dibin. Di dawiya kampanyayê de, ew bi pileya generaliyê hate bilind kirin û di meha hezîranê de di dagirkirina Yekîtiya Sovyetê de çalak bû. Di dorpeçkirina Sevastopolê (1941-1942) û… Şerê Nîvgirava Kerçê de pêşengiya hêzên sînorî kir û di 1ê tîrmeha 1942an de wekî Field Mareşal hate destnîşankirin, piştî ku ew beşdarî dorpêçkirina Lenîngradê bû.
Di şer de bextê Almanyayê di Kanûna 1941ê de zivirînek nebaş girtibû, û sala paşîn di dema şerê karesatbar a Stalîngradê de, Manstein di Kanûna Pêşîn de ("Operasyona Bahoza Zivistanê") ferman da xebatek alîkariyê ya têkçûyî. Dûv re wekî "greve paşvekişînê" tê zanîn, dijberiya Manstein di Şerê Sêyemîn ê Kharkiv (sibat-adar 1943) de erdek girîng ji nû ve bi dest xist û di encamê de sê artêşên Sovyetê hatin hilweşandin û sê leşkerên din jî vekişiyan. Ew yek ji fermandarên destpêkê yên Şerê Kurskê bû (tîrmeh-tebax 1943). Nakokiyên wî yên domdar bi Hîtler re li ser birêvebirina şer bû sedema ji kar dûrxistina wî di adara 1944 de, wî qet fermanek din bi dest nexist û ew di tebaxa 1945an de, bi mehan piştî têkçûna Alman, ji hêla Ingilîzan ve hate girtin.
Manstein di tebaxa 1946an de di darizandinên sereke yên sûcên şer ên Nurnbergê de şahidî kir û axaftinek amade kir ku ligel bîranînên xwe yên paşîn, bû alîkar ku efsaneya Wehrmacht-a pak were bicîkirin - ku hêzên çekdar ên Alman di sûcên hovane de ne sûcdar in. Ew ji ber tawanên cengê li Hamburgê di sala 1949an de hat dadgehkirin û bi neh ji hivdeh tawanan hat mehkûmkirin, di nav wan de muameleya xerab bi girtiyên şer re û neparastina jiyana sivîlan di warê operasyonên xwe de. Cezayê wî yê hejdeh salan paşê daxist diwanzdeh salan û wî tenê çar sal xizmet kir berî ku di sala 1953 de were berdan.
Di nîvê salên 1950an de wek şêwirmendê leşkerî yê hikûmeta Almanyaya Rojava, wî alîkariya ji nû ve avakirina hêzên wê yên çekdar kir. Bîranînên wî, Verloren Sieg (1955), ku bi Englishngilîzî wekî Serkeftinên Wenda hatin wergerandin, pir rexne li serokatiya Hitler dikir, û tenê bi aliyên leşkerî yên şer re mijûl dibû, guh neda çarçoweya wê ya siyasî û exlaqî. Manstein di sala 1973an de li nêzîkî Munchenê mir.