Mirin

Mirin, weke ku jîdîya zîndî ku dawî li jîyane wê were tê salixkirin. Mirin, di orhangîzmayê de, di beşekê de û an jî hemûyî de pêk tê. Mirin, bi mirin Şanê re dibê. Şanê, di laş de, hertim û dayimî di mirin û diafir in. di hanîna mirinê ya li ser ziman, tê gotin ku di dema ku mejî, aktîvîteya wê dawî lê hat û gerîna di mejî de gerîna wê dawî lê hat Mirin, mirin hingî lê dibê. Çûn û hatina dimejî de, tevgera "xwûdan mejî ya Sipî]] û xwûdan sor, bêtevgerîya wê têde weke nîşanaka mirinê tê dîtin. Lê tevî ku mirin bû, di mejî de, wê şanê û hin tevgerên ku hebin wû bin. Ji aliyê bîolojîkî ve pîrbûn û piştre dawî lê hatin a. Mirin, di çerçova peresendina(evolusjon) de, weke pêvajoyaka wê tê ziman. Mirin, di çerçova têgihiştina peresendinê de, weke form guharandina heyînî ya.

Di felsefê de nîqaşên ser mirinê

Mirin, hertimî, di nav nîqaşên felsefîk de, weke mijaraka ku hertimî li ser hatîya nîqaş kirin. Mirin çawa dibê? Mirov, karê mirinandinê bide sekinandin? Çend ji wan pirsên ku hatina pirsîn in. Salixkirina mirinê, hertimî, hizrên cuda hanîn a.

Di olan de mirin

Mirin, weke dawî li jîyan li dunyeyekê û çûna dunyeka din ya ku jê re "ezîret" jî tê gotin tê salixkirin di olan de. Bi bawerîya ku piştî mirinê jîyane din destpê dikê, di olê de jîyandin û hizirandin tê kirin.

salixkirinên jîyanê ên cûra

Di felsefê de di nava feylefosan de jî, salixkirinên cûra hatina kirin a.

Di olan de jî, bi têgihiştinên ku di piştî mirinê de jîyan heya, û jîyanak ji nû dest pê dike, pirr hizrên cûra hatina ser ziman. Lê di olan de, hizir, di naqabîna mirin û dunya ku lê jîyan heya ya piştî mirinê re ku mirov goşî wê dike re diçê û tê.