Îştar

Îştar
Îştar
Hevjîn	Temûz; Ashur ;
Dê û bav	Sin (bav);
	biguhêre - Wîkîdaneyê biguhêre

Îştar, bi navekê din Înanna, ku di kurdî de ji "stêr" û an jî "star" xwedawenda adanî û xweşikiyê, di baweriyên rojhilata Navîn (Mezopotamya) de xwedî cihek pir girîng e. Sûmeriyan jê re digot Înanna, lê Akadî û Babîliyan jê re digot Îştar, an Astarte.

Îştar wek xwedaya evînê û ya şer jî tê niyasîn. Wê jiyan û mirin jî birêve dibir.

Wê li ser jîyane rûnistî zagon û destûriyên jîyane kifşkirin. Di malbatê û jîyane de wê jin jî û mêr jî, wê xwediyê çi awayê bê û çi cihî bê, wê da kifşkirin. Ew di çanda mezopotamya de xwediyê wateyeka mazin û gîring a. Cihê wê mazin a. Hizrên wê yên ku bi destûriyên wê yên ku nivîsandin, di pêşketina jîyanê de bûna hîmê pêşketina bi deman re.

Di deme Sumeriyan de jî û di deme Akadiyan de jî, bandora wê û destûriyên wê pirr mezin hebû. Di hizrên wê de, ew "wekhevi"yekê ji bo jin û mêr rast dibîne. Bi vê re li malbatê difikirê û li ser wê yekê hanî ser ziman.