Şorbeya keşkê
Şorbeya keşkê, şorbeya çortanê, germiya keşkê/çortanê, terhane ji şorbeya ku ji keşk an çortanê tê kelandin e.
Keşk û çortan ne yek in, herdu du cure ne lê li hin deveran çortan û keşk, wekî hevwate tên bikaranîn. Kurd, ermenî, faris, balkanî, romî (tirk) ji keşkê gelek xwarinan didin ser. Şorbeya wê pirranî zivistanê tê xwarin. Keşk û çortan ji havîn an payîzê ve tên hişkkirin. Li Dilok, Meledî, Sêwas, Ezirgan, di nava kurdên Anatoliya Navîn de keşk navdar e.
Kurd navê terhane bikarnayînin, lê ji ber bandora tirkî, navên xwarinên kurdî jî, roj bi roj tên jibîrkirin.
Berkeliya (melzemeyê) şorbeya keşkê ya Erxewanê[biguhêre | çavkaniyê biguhêre]
Bo sosa wê:
- 100 gr margarîn
- 2 KŞ biharbêhna (biharat) pûjanê
- 2 KŞ îsota tûj, îsota pûlpelî, îsota sor
Çêkirin[biguhêre | çavkaniyê biguhêre]
Ji êvar de keşkê bikin nava avê bila nermijî bibe. Lê bila pirr dirêj jî di nava avê de nemîne, 4-5 katjimêr bes e. Bidarivînin, avê berdin quşxane yan beroşê, xwê pê werbikin, bi qasî 30-45 deqe bikelînin.
Ji ser agir daynin keşkê li tevdêrê (mîkser) bidin (berê dipişirandin) û bi qasî 3-4 deqeyan dîsa bikelînin. Heger dixwazin tîr nemîne, bi avê ron bikin, li ser daxwazê ye. Di badiyekê de sîrê bikutin, tevlî şorbeyê bikin.
Îcar dora rûnê ser e. Di rûnbirêşkê de rûn bihelînin, îsot û pûjanê berdin navê. Sosa wê li ser binikên servîsê tê belavkirin, nakeve quşxaneyê.