Îvan Bunîn

Ji Wîkîpediya, ensîklopediya azad.
Îvan Bunîn (1937)

Îvan Alekseyevîç Bunîn (bi rûsî: Иван Алексеевич Бунин, Ivan Alexeyevich Bunin), jdb. 10'ê kewçêrê / 22'ê kewçêrê 1870 li Voroneşê; m. 8'ê sermawezê 1953 li Parîsê) nivîskar, wergêr û lîrîknivîsekî rûs bû. Sala 1933'î guncavê Xelata Nobelê ya wêjeyê hatiye dîtin.

Mijara wî ya sereke Şoreşa Çiriya Pêşîn bû. Kevneşopiya wêjeya rûsî di bin realîzmeke nûjen de radixist û berhemên bêhempa dinivîsand. Bûnîn herwekî di warê helbestê de jî xwedî heman afirandêrî û hostatiyê bû.

Berhemên wî[biguhêre | çavkaniyê biguhêre]

  • Antonovskie jabloki Sêva Anton, 1900
  • Derevnja, Gund Roman 1910
  • Suchodol, 1912
  • Čaša žizni, 1913
  • Grammatika ljubvi, Gramatîka evînê, 1915
  • Gospodin iz San-Francisko, Camêrê San Fransîsko, Çîrok 1915
  • Mitina ljubov, Evîna Mitya
  • Žizn` Arsen`eva, Roman 1927-39
  • Temnye allei, Alîneyên tarî, 1943
  • O Cechove, 1955
  • Pervaja ljubov, Evîna yekemîn
  • Poslednee svidanie, Dîtina dawîn
  • Okajannye dni
  • Stokrat blazennaja toska, Helbest
  • Sobranie socinenij, 10 Bend, 1934-36
  • Rusja, Rûsya 1972
  • Axavtinên wî yên salên 1892 heya 1911
  • Berhevkirinên wî
  • Maseya rojê
  • Hezkirin û bêyomiyên din, Çîrok
  • Hevalekî nenas
  • Lîtikên mejî, Helebst