Tomografî

Tomografî, tê wateyek teknolojîk e ku pê rêbazên rîtolojîk a radyolojîk tê kirin. Tomografî, di sala 1915an de ji hêla bijîjk a fransî Boccage ve hatî nûxwaz kirin, di sala 1930an de di qada tenduristiyê de hate bikaranîn.

Bi tomografî yê bi tîrêja Xê û tevgera organan dîtina radyografiyê tê bidestxistin. Dîmenên organek bi qasî 1 û 2 cm qalind dide nîşan. Bi vî rengî, dikare organan ji serî heta binî, ji bînî heta serî  hûrmalîn organê were kirin

Ji ber ku tîrêja Xê tê bikar anîn, di tomografiyê de mirov rastî radyasyonê tên. Di  hinek caran de nexweş li ber tîrêjiya radyolojîk ya normal jî zêdetir rastê radyasyonê tê. Yek ji wan sedemên herî girîng ku tomografî bi tîrêja Xê ku wergirtina berevajî baştir digire, û ya din jî ev e ku ezmûnek berbiçav çêbikin ji ber ku li ser wêneyên hûrmalînek baş bê kirin.

Dîrok

Tomografî di 1930an de ji hêla radyolojîst Alessandro Vallebona ve hat pêşve xistin , û di kêmkirina pirsgirêka mezinbûna strukturan de di radyografiya projeksiyonê de kêrhatî hate dîtin . Di gotareke de 1953an de di kovara bijîjkî ya Chest de , B. Pollak of the Fort William Sanatorium behsa karanîna pilanografiyê, termek din a tomografiyê kir. Tomografî di lêkomkirina forma kevneşopî ya tomografiyê dimîne heya ku ji dawiya 1970an de ji hêla tomografiya bingehîn ve tê guhastin . Tomografiya di lêkomê de dîtina rastiyê bikar tîne ku wêne zelal xuya dike, di heman demê de strukturên de dişoxilîne. Bi veguhestina çavkaniyek tîrêja Xê û fîlimê di dema berevajî de rêwerên berevajî, û guherîna rê û qada tevgerê, operator dikarin dikarin lêkoma cihêreng ên ku strukturên berjewendiyê hilbijêrin.