Îbn Etiye

Îbn Etiye (1088, 1147) an Ebû Muhemmed Abd al-Haq kurê Abi Bakr Ghalib kurê Abd al-Rahman kurê Ghaleb kurê Abd al-Raouf kurê Tamam kurê Abdullah kurê Tamam kurê Attiyah kurê Xalid kurê Attiya al-Maharbi, ji eşîra Qais Ghilan kurê Mudar. Ji xelkê Granada ye. Ew hiqûqnas, alimê şîrovekirin, biryar û hedîsê bû. Destê wî di ziman, edebiyat û helbestê de hebû.

Jiyana wî

Di derheqê mezinbûna zanistî ya wî ya zû de, tiştek ne diyar e, ku ew ne bêbextî be di fêrbûna Qur’anê û kalîgrafê û stendina rêgezên zanistên îslamî û biryarên olî da ku xwe ji jiyanek zanyarî ya dijwar re amade bike. Gava ku ew gihîşt qonaxa daxwazê, derbaskirina qonaxa yekem, wî dest pê kir ku bi şêxan re rûne û bi wan re têkilî dayne û li her devera ku ew li bajarê herî mezin Andalusyayê ne bi wan re hevdîtinê bike. Wî sîr kir û ji gelek şêxan girt Bavê wî (Ghaleb) dixwest ku destûrê ji gelek zanyaran bixwaze, ji ber vê yekê Abu Jaafar Ahmad bin Khalaf bin Abd al-Malik, ku wekî Ibn el-Qulay'i tê nas kirin, dê bihêle ku wî destûrê bide wî. Abd al-Haq bin Attiyah dixwest ku destûrê ji zanyariyan bixwaze, ji ber ku hejmarek ji wan nivîsandin da ku li wî bipirsin. Wî ji Abu al-Mutrif, Abd al-Rahman bin Qasim al-Shaabi re, ku wî ji bajêr Malaga jê re destûr şandiye, nivîsand. Wî her weha ji Ebu Ali el-Huseyn ibn Mihemed ibn Fairah el-Sadafi el-Zerqustî re nivîsîn û destûr xwest, û wî destûr da wî. Zanyarên din destûrnameyên wekî Ebû Abdullah Mihemed ibn Mansur el-Hadramî, ku li Alexandskenderiye dijiya, û almam el-Mazri, ku li bajarê Monastir yê Tûnisê hate veşartin, stendin. Abd al-Haq bin Attiyah dixwest ku bi zanyaran re hevdîtinê bike û li wan bajarên Andalusia ku ew gihîşt wan bi wan re bicive: wî li bajarê Granada Mihemed bin Ali bin Hamidan al-Taghalbi û Abu Bahr Sufyan bin al-Asi civiya , û li Kordoba ew bi Aba el-Qasim Xelef bin binbrahîm bin Xelef bin Said bin el-Hissar, ku bi navê Ibn el-Nehas û bin Muhemmed bin Abdul Rahman bin Attab tête nas kirin, civiya û li bajarê Sevîl, Hassan bin Omar al-Hawzni , û Jian Muhammad bin Omar Abi al-Asafir, sûcdar nas kir. Abn Atiyah ne di derheqê gerên zanistî de û ne jî ji bo armancek din a derveyî Andalusia nizane. Wî nexşeya navçeyê li bajarê Al-Muriya di meha Muharremê ya sala 529-ê hicrî de ji bo merivên rûspî destnîşan kir.