Xwarinên deryayî

Xwarinên deryayî

Xwarinên deryayî bi gelemperî hemî heyberên deryayî yên xwarinê ne ku ne movikdar ne. Di nav xwarinên deryayî ya tîpîk de mîdye û şeytanokên avê, supya û kalamar, canberî, kevjal, langûst û kevjalk hene. Xwarinên deryayî ewin yên werin girtin an çandin.

Ji vî navî têgihîştinek çandinî ya karanîna deryayê bi zelalî diaxive, ji ber ku ew dikare bi îdeal li herêma deryaya navîn, nemaze li Îtalyayê were vegotin. Bi taybetî romaniyan ev xwarin ji bo derya û xwedawendên xwe wekî bereketek didîtin. Ku wek mînak di mîtolojiya kevnar de di qewimîna dubare ya mîdyeyê de tê govankirin. Di rêzgirtina xiristiyanan a pîrozan de, mîdye jî hate pejirandin. Heya di avahîsaziya Barok û Rokoko de, mîdye wekî yek ji xemlên berbiçav wekî berhemek bêkêmasî ya xwezayê li rex motîvên din ên riwekî hate hilbijartin.

Li gorî qanûnên parêza kevneşopî yên cihûyan, xwarina deryayî bi gelemperî rîtuelî heram tê hesibandin ji ber ku pîvanek wê tune û ji ber vê yekê ne beşek ji menuya koşer e.

Terma xwarinên deryayê ji peyva îngilîzî seafood tengtir hatiye naskirne. Seafood hemî heyber û giyayên xwarinê yên di deryayê de ne wek masî, memikên deryayî û alga jî di nav de ne.