Ladîno (ladino), judeospanyol, spaniya cihûyî (espanyoliko, ispanyolit), djudyó, sefardî (ji îbranî s(ĕ) farad bi maneya Îberya), li Mexribê dibêjinê hakitiya[1], zimanekî romanî ye ku ji hêla cihûyên sefardî ve ji Serdema Navîn ve hatî pêşvexistin. Ew bi sedsalan curbicur zimanên îbero-romansî, nemaze zimanê kastîlî û di bin bandora çend zimanên têkiliyê de pêşve çûn. Wekî zimanekî cihû ji spanî ya cihû gelek bandor e, ku ji îbranî û aramî jî hene, lê di heman deman ji zimanê erebî, tirkî, îtalî, yewnanî û slavî jî heye. Li gorî herêma sefardî lê bicih bûne ji nîvgirava îberî ve girêdayî ye. Deynên ji fransî li gelek welatên Deryaya Navîn wekî zimanekî perwerdehiyê hate fêrkirin. Di warê dîroka çandî û aliyên civaknasî de têkiliya di navbera ladîno û sefardî ve di navbera zimanê yîdîşê ye.
