Diyalektîka Hegel

Ji Wîkîpediya, ensîklopediya azad.

Diyalektîka Hegel, rengê wê bi awayê mengiwerî û an jî kû "îdealîsmê" tê ser ziman. Li ser rêya aqil re di hundurê meji de bi wîtîya ji dîrokê bi ber pêş ve ji xwe re eaas digirê û tîne ser ziman. Mirov, li gorî Hegel, xwediyê mecburîyetekê ya ku bi wê di dîrokê de bijî.

Sê prensîbên wê dîyelektîiak Hegel hena. 1. Hemû tişt bi hev ve girêdayî ya û li dûv hevdû ya. 2. Aqilperezî 3. aqil li pêşîya tişta ku heyî ya.

Ev sêwa û ankû awa, bû şêwa û rêbazaka herî giring ya di felsefe dema hemdem de. Marks, aliyê dîyelektîka Hegel ya pêzaweriyê û ankû "metaliyalist" bi têgihiştina hanî ser ziman. Bi wê yekê, weke rêbazaka nêzîkatîya felsefikî pêşket. Bi wê re Marks, weke ku di wê xale sêyemin de Hegel dibêje ku "aqil li pêşîya tişta ku heyî ya", marks li dijî wê dirabê dibêje, ku "tişt li pêşîya aqil a". Bi wê re vajî wê Marks tîne ser ziman. Ji ber vê yekê ya ku Marks dibêje ku "min dîyelektîka Hegel ya ku berevejî li ser serê xwe ve dalaqandî danî ser pîyên wê." Hegel, aqil derdikxe li pêşîya tişt, lê Marks tişt derdixe li pêşîya aqil di dîyelektîkê de. Li ser vê esasê Marks, rexneyan li Hegel digrê.

Çavkanî[biguhêre | çavkaniyê biguhêre]