Hermann Weyl

Ji Wîkîpediya, ensîklopediya azad.
Hermann Weyl
Navê rastî
Hermann Klaus Hugo Weyl Li ser Wîkîdaneyê biguhêre
Jidayikbûn9 çiriya paşîn 1885 Li ser Wîkîdaneyê biguhêre
Mirin8 kanûna pêşîn 1955 Li ser Wîkîdaneyê biguhêre
Zurîx Li ser Wîkîdaneyê biguhêre
Cihê goristanêPrinceton Cemetery Li ser Wîkîdaneyê biguhêre
HevwelatîÎmperatoriya Almanî, Komara Weimarê, Dewletên Yekbûyî yên Amerîkayê Li ser Wîkîdaneyê biguhêre
Perwerde
  • Zanîngeha Göttingenê (1904–1908)
  • Ludwig Maximilian University of Munich (1905–1906)
  • Christianeum Hamburg Li ser Wîkîdaneyê biguhêre
Pîşe
Xebat
  • Weyl tensor
  • Weyl equation
  • Weyl group
  • Weyl algebra
  • Peter–Weyl theorem Li ser Wîkîdaneyê biguhêre
Bandorbar
Zarok
  • Fritz Joachim Weyl
  • Michael Weyl Li ser Wîkîdaneyê biguhêre
Xelat
  • Josiah Willard Gibbs Lectureship (1948)
  • Lobachevsky Prize (1927)
  • Fellow of the American Physical Society
  • honorary doctorate of the University of Oslo
  • honorary doctorate from Columbia University Li ser Wîkîdaneyê biguhêre
biguhêre - Wîkîdaneyê biguhêreBelge

Hermann Klaus Hugo Weyl (jdb. 9ê çiriya paşîn a 1885 li Elmshorn; m. 8ê kanûna pêşîn a 1955 li Zürich) matematîknas, fîzîknas û fîlozofekî navdar ê alman bû.

Ji David Hilbert û Hermann Minkowski perwerde dîtiye. Li ser fîzîka angaştî û cîhana hejmaran gelek rawestiyaye û bandora teroriyên wî li gelekan bûye. Zagonên elektromanyetîzmê bi relatîvîtiya Einstein ve girêdida.

Hermann Weyl (çepê) bi Ernst Peschl re

Berhem[biguhêre | çavkaniyê biguhêre]

almanî
  • Nivîsên berhevkirî, 4 Cizû, Weşan. K. Chandrasekharan, Springer Verlag 1968
  • Selecta Hermann Weyl, Birkhäuser Verlag (gotarên hilbijarî) 1956
  • Die Idee der Riemannschen Fläche - Fikra rûpîvana Riemannschen, Teubner 1997 (berê 1913, di versiyona nû ya bi tevlîbûna Patterson, Hulek, Hildebrandt, Remmert, Schneider; Hrsg: R. Remmert: TEUBNER-ARCHIV zur Mathematik, Suppl. 5, 1997) [1]
  • Raum, Zeit, Materie - Vorlesungen über Allgemeine Relativitätstheorie, 8. Auflage, Springer 1993 (zuerst 1918, 5. Auflage 1922) Online
  • Was ist Materie? - zwei Aufsätze zur Naturphilosophie, Berlin - Springer, 1924
  • Das Kontinuum- kritische Untersuchungen über die Grundlagen der Analysis, Leipzig, von Veit und Comp., 1918 Online
  • Gravitation und Elektrizität, Sitzungsberichte Preuss.Akademie der Wiss., 1918 (wieder abgedruckt in Lorentz, Einstein, Minkowski Das Relativitätsprinzip).
  • Gruppentheorie und Quantenmechanik, Wissenschaftliche Buchgesellschaft 1977 (Nachdruck der 2. Auflage 1931, zuerst Leipzig, Hirzel 1928)
  • The classical groups- their invariants and representations, Princeton University Press 1939, 1946, 1961
  • Philosophie der Mathematik und Naturwissenschaft, 6. Auflage, Oldenbourg Verlag 1990 (zuerst 1949)
  • Symmetrie, Birkhäuser 1955, 1981 (zuerst 1952, Princeton)
  • Algebraische Zahlentheorie, BI Hochschultaschenbuch 1966
  • Riemanns geometrische Ideen, ihre Auswirkung und ihre Verknüpfung mit der Gruppentheorie, Springer 1988

Çavkanî[biguhêre | çavkaniyê biguhêre]

almanî
  • K. Chandrasekharan ed.: Weyl centennary symposium, 1885–1985, Springer 1986 (darin: Chen Ning Yang Weyls contribution to physics, Roger Penrose Weyl, spacetime and conformal geometry, Armand Borel Weyl and Lie groups, Memorabilia, Publikationsliste).
  • André Weil, Claude Chevalley: Hermann Weyl, L Enseignement mathematique, 1957, S.157.
  • Claus Müller: Hermann Weyl zum 100.Geburtstag, Jahresbericht des Deutschen Mathematikervereins (DMV) 1986.
  • Wolfgang Deppert, Kurt Hübner, Arnold Oberschelp, Volker Weidemann (Hrsg.), Exact Sciences and their Philosophical Foundations/Exakte Wissenschaften und ihre philosophische Grundlegung. Vorträge des Internationalen Hermann-Weyl-Kongresses, Kiel 1985, Peter Lang Verlag, Frankfurt am Main/Bern/New York/Paris 1988, ISBN 3-8204-9328-X.
  • Jean Dieudonné: Artikel Weyl in Dictionary of scientific biography.
  • Erhard Scholz (Herausgeber): Hermann Weyl´s Raum-Zeit-Materie and a general introduction to his scientific work, Birkhäuser 2001
  • John Archibald Wheeler: Hermann Weyl and the unity of knowledge, American Scientist Juli 1986.
  • Peter Slodowy: The early development of the representation theory of semisimple Lie groups – Hurwitz, Schur, Weyl, Jahresbericht DMV 1999.
  • Günther Frei, Urs Stammbach: Hermann Weyl und die Mathematik an der ETH Zürich 1913–1930, Birkhäuser, Basel 1991.
  • Wells ed.: The mathematical heritage of Hermann Weyl- proceedings of a symposium at Duke University 1987, American Mathematical Society 1988.
  • David E. Rowe: Hermann Weyl, the Reluctant Revolutionary, Mathematical Intelligencer, Bd. 25, 2003, Nr. 1, S. 61–70.
  • Hans Freudenthal: Hermann Weyl. Der Dolmetscher zwischen Mathematikern und Physikern um die moderne Interpretation von Raum, Zeit und Materie. in: Forscher und Wissenschaftler im heutigen Europa, 1 Hgg. Hans Schwerte & Wilhelm Spengler, Stalling, Oldenburg 1955, S. 357–366.
  • Nils Röller: Medientheorie im epistemischen Übergang – Hermann Weyls Philosophie der Mathematik und Naturwissenschaft und Ernst Cassirers Philosophie der symbolischen Formen. Weimar Verlag und Datenbank für Geisteswissenschaften 2002, ISBN 3-89739-275-5.

Hin nivîsarên serhêl[biguhêre | çavkaniyê biguhêre]

almanî

Girêdanên derve[biguhêre | çavkaniyê biguhêre]