La vita è bella (fîlm)
La vita è bella
| |
---|---|
Welat | |
Ziman | Îtalî û almanî |
Derhênerê gerînende | |
Senaryonivîs | |
Awazçêker | |
Hilberîner | |
Şîrketa hilberîner | |
Lîstikvan |
|
Mawe | 116 deqîqe |
Dema weşandinê | 20 kanûna pêşîn 1997, 23 çiriya pêşîn 1998, gulan 1998, 22 kanûna paşîn 1999, 12 çiriya paşîn 1998 |
Şêwe | Fîlmê komediyê û fîlmê bi drama |
Mijara sereke | Holokost, fantasy, evîn, parent–child relationship û Italian Fascism |
Karekterên wê | |
Dewra çîrokê | |
Cihê çîrokê | |
Xelat | |
Malper | www |
biguhêre - Wîkîdaneyê biguhêre |
La vita è bella (ji zimanê îtalî tê wateya "Jiyan xweş e") fîlmek komedî-drama ya îtalî ya ji sala 1997an e ku derhêner û lîstikvanê wê yê sereke Roberto Benigni ye. Benigni fîlmê bi hevkariya Vincenzo Cerami re nivîsandiye. Benigni tê de Guido Orefice, pirtûkfiroşekî îtalî yê cihû dilîze, yê ku xeyalê xwe bi kar tîne da ku kurê xwe ji tirsa dorpêçkirina li kampeke Naziyan biparêze. Fîlm hinekî ji pirtûka In the End, I Beat Hitler ya Rubino Romeo Salmonî, û bavê Benigni îlham girt, yê ku di dema Şerê Cîhanê yê Duyem de du sal li kampa komkirinê ya Bergen-Belsenê derbas kir.
Çîrok
[biguhêre | çavkaniyê biguhêre]Di fîlma La vita è bella de çîroka Guido Orefice tê vegotin, pirtûkfiroşek cihû yê li Îtalyaya salên 1930yî, ku evîndarê mamoste Dora dibe. Guido û Dora dizewicin û kurek wan, Giosuè tê dinyayê. Bi xurtbûna faşîstan re, rewşa siyasî bi awayekî berbiçav xirabtir dibe, lê Guido hewl dide ku bi henek û xeyalê kêfxweşiya kurê xwe biparêze. Rojekê malbat ji bo kampeke komkirinê tê sirgûnkirin û li wir bi rastîya giran re rûbirû dimîne. Guido ji Giosuè re dibêje ku kamp lîstikek e û kesê ku lîstikê qezenc bike wê tankek rastîn wek xelat bistîne. Ji bo domandina vê xeyalê, Guido fanteziya xwe bikar tîne, da ku Giosuè ji tirsa kampê xelas bike.
Dora di baregeheke din e û nizane mêr û kurê wê bi hev re ne. Rewşa li kampê her ku diçe dijwartir dibe, lê Guido bêwestan geşbîn dimîne û bi çîrok û henekan bala Giosuè dikişîne. Girtiyên din heyranê cesaret û afirîneriya Guido dibin, her çiqas zext û zilma Naziyan rastî wan were jî. Giosuè her tiştî wekî lîstikek dibîne û tijî hêvî dimîne, her çend ew pir caran dipirse ka lîstik dê kengê bi dawî be. Guido talîmatan dide wî ku çawa tevbigere, da ku balê nekişîne û dema hewce bike wî vedişêre.
Her ku hevalbendên şerê cîhanî yê duyem nêzîk dibin, rewş li kampê qiratir dibe û Guido di dawiyê de ji hêla efserekî ve tê kifş kirin. Tevî xetereya kuştinê, ew wêrek dimîne û hewl dide ku kontrola xwe biparêze. Ew tê girtin, û dema ku Giosuè guman dike ku tiştek xelet e, ew hê jî bi bavê xwe bawer dike û bi lîstikê berdewam dike. Di demek dramatîk de, Giosuè bavê xwe ji dûr ve dibîne û gazî wî dike. Guido destê xwe jê re dihejîne û rastiya tarî ya çarenûsa xwe vedişêre.
Dema ku hevalbendên şerê digihîjin kampê, rewş hem tijî hêvî û hem jî tijî xemgîniyê ye. Giosuè gava ku rastiyê li ser çarenûsa bavê xwe fêr dibe, pê dihese ku lîstik qediyaye. Di sala piştî şer de, Giosuè lehengiya bavê xwe vedibêje û bîranînên Guido di dilê xwe de diparêze. Fîlm bi peyamek bi hêz a li ser evîn, hêvî û ruhê mirovî yê bêserûber bi dawî dibe.