Here naverokê

Marine Le Pen

Ji Wîkîpediya, ensîklopediya azad.
Marine Le Pen
Jidayikbûn
Marion Anne Perrine Le Pen Li ser Wîkîdaneyê biguhêre

5 tebax 1968 Li ser Wîkîdaneyê biguhêre
Neuilly-sur-Seine Li ser Wîkîdaneyê biguhêre
HevwelatîFransa Li ser Wîkîdaneyê biguhêre
Perwerde
  • Panthéon-Assas University Paris Li ser Wîkîdaneyê biguhêre
Pîşe
Meqam
  • member of the regional council of Île-de-France (2004–2010)
  • Meclîsa Neteweyî ya Fransî (Pas-de-Calais' 11th constituency, 2017–2022)
  • conseiller régional des Hauts-de-France (Pas-de-Calais, 2016–2021)
  • seroka/ê partiya siyasî (National Rally, 2011–2021)
  • member of the departmental council of Pas-de-Calais (canton of Hénin-Beaumont-2, 2021–) Li ser Wîkîdaneyê biguhêre
Partiya Siyasî
  • National Rally (1986–) Li ser Wîkîdaneyê biguhêre
Hevjîn
  • Éric Iorio (2002–2006)
  • Franck Chauffroy (1997–2000) Li ser Wîkîdaneyê biguhêre
Partner
  • Louis Aliot (2009–2019) Li ser Wîkîdaneyê biguhêre
Zarok
  • Jehanne Chauffroy
  • Mathilde Chauffroy
  • Louis Chauffroy Li ser Wîkîdaneyê biguhêre
Dê û bav
  • Jean-Marie Le Pen Li ser Wîkîdaneyê biguhêre (bav)
  • Pierrette Lalanne Li ser Wîkîdaneyê biguhêre (dê)
Xizm
  • Marion Maréchal (sororal niece)
  • Nolwenn Olivier (sororal niece)
  • Jany Le Pen (stepmother)
  • Philippe Olivier (brother-in-law) Li ser Wîkîdaneyê biguhêre
MalbatLe Pen family Li ser Wîkîdaneyê biguhêre
Malpermlafrance.fr Li ser Wîkîdaneyê biguhêre
biguhêre - Wîkîdaneyê biguhêreBelge

Marine Le Pen (jdb. 5ê tebaxa 1968an wekî Marion Anne Perrine Le Pen li Neuilly-sur-Seine) parêzer û siyasetmedarek fransî ya partiya Rassemblement National (RN) e, ku wekî partiyeke rastgira populîst û tundrew tê nasîn.[1]

Partiya xwe heta hezîrana 2018an di bin navê Front National (FN), Eniya Neteweyî de xebitî. Le Pen seroka demdirêj a FN bû (ji çilê 2011an heya mijdarê 2022) û ji bo vê yekê ketibû şûna bavê xwe Jean-Marie Le Pen. Di salên 2012, 2017 û 2022an de Le Pen beşdarî hilbijartinên serokatiya Fransayê bû; Di salên 2017 û 2022an de ew li hember Emmanuel Macron di pêşbirkê de bû. Di heman demê de endama Parlamena Ewropayê bû û ji hezîrana 2017an ve endama Meclîsa Neteweyî ya Fransayê ye.

Kurtejiyan

[biguhêre | çavkaniyê biguhêre]

Le Pen keça herî piçûk a serokê berê yê partiyê Jean-Marie Le Pen û xaltiya parlamentera berê ya FN Marion Maréchal e, û di sala 1986an de tevlî FNê bû. Ew wekî meclîsa herêmî ya Nord-Pas-de-Calais (1998–2004; 2010–2015), Île-de-France (2004–2010) û Hauts-de-France (2004–2010) hate hilbijartin. Ew endama Parlamena Ewropayê (2004–2017), û hem jî meclîsa şaredariya Hénin-Beaumont (2008–2011) bû. Wê serokatiya FN di sala 2011 de, bi %67,6 dengan bi dest xist, Bruno Gollnisch têk bir û kete şûna bavê xwe, yê ku ji dema damezrandina partiyê ya sala 1972an ve de serokê partiyê bû.[2][3][4] Di sala 2012an de, wê di hilbijartinên serokatiyê de bi %17,9 dengan, li pişt François Hollande û Nicolas Sarkozy bû sêyemîn.[5][6][7] Wê di hilbijartinên 2017an de ji bo serokatiyê daxwaznameyek duyemîn da destpêkirin. Di tûra yekem a hilbijartinê de ew bi %21,3 dengan bû duyemîn û bi Emmanuel Macron ji partiya navendî En Marche! re rû bi rû bû. Di 7ê gulanê 2017an de, piştî ku di tûra duyem de nêzîkî %33,9 dengan stendibû, wê encamê qebûl kir.[8] Di sala 2020an de, wê di hilbijartinên 2022an de namzetiya xwe ya sêyemîn ji bo serokatiyê ragihand. Ew di tûra yekem a hilbijartinê de bû duyemîn, bi vî rengî kete tûra duyemîn a li dijî Macron[9] û di tûra duyemîn de li hember Macron winda kir.

Nêrîna siyasî

[biguhêre | çavkaniyê biguhêre]

Le Pen rêberî tevgerek kir ku îmaja xwe û partiya xwe RN nerm bike,[10] di vê pêvajoyê de hin endamên ku bi nijadperestî, antîsemîtîzm an pétainîzmê têne tawanbar kirin, ji partiyê hatin dûrxistin. Wê di tebaxê 2015an de bavê xwe ji partiyê derxist, piştî ku wî daxuyaniyên nû yên nakokî dabû.[11][12] Wê hin helwestên siyasî yên partiyê nermtir kir, wek bi rakirina dijberiya xwe ya li dijî hevkariyên hevzayendî, dijberiya ji kurtajên bê şert û merc, û ji holê rakirina piştgiriya wê ji cezayê mirinê re. Le Pen hê jî gelek ji heman polîtîkayên dîrokî yên partiya xwe diparêze, bi taybetî li ser tedbîrên tund ên dijî koçberiyê, neteweperestî û mekanîzmayên parastinê.[13][14][15] Ew piştgirî dide neteweperestiya aborî, alîgirê rola destwerdanê ya hikûmetê ye, û li dijî globalîzasyonê û pirçandîbûnê ye. Le Pen piştgirî dide sînordarkirina koçberiyê, qedexekirina serjêkirina olî û sînordarkirina rewabûna sinetkirinê.[16] Ew herwiha rexnegira sîyaseta DYA û NATOyê ye û soza derxistina Fransayê ji qadên wan ên bandora wan da.[17] Le Pen di paşerojê de bi şîroveyên piştgiriyê yên Vladîmîr Pûtîn û Rûsyayê tê zanîn, û parêzvaniya hevkariyek nêzîktir kir berî êrîşa Rûsyayê ya sala 2022an li ser Ûkraynayê; wê şerê Ûkraynayê bi tundî şermezar kir, lê got ku eger ew bi dawî bibe, Rûsya "dibe ku dîsa bibe hevalbendê Fransayê".[18][19]

Çavkanî

[biguhêre | çavkaniyê biguhêre]
  1. ^ Blee, Kathleen (1 hezîran 2021). "Women in white supremacist extremism". European Journal of Politics and Gender (bi îngilîzî). 4 (2): 315–317. doi:10.1332/251510821X16140911385376. ISSN 2515-1088.
  2. ^ Erlanger, Steven (21 gulan 2010). "Child of France's Far Right Prepares to Be Its Leader". The New York Times (bi îngilîziya amerîkî). Roja gihiştinê 12 sibat 2023.
  3. ^ "France's National Front: Will Marine Le Pen take the reins?". Christian Science Monitor. Roja gihiştinê 12 sibat 2023.
  4. ^ "Le Pen daughter in succession bid" (bi îngilîziya brîtanî). 13 nîsan 2010. Roja gihiştinê 12 sibat 2023.
  5. ^ "Décision Liste candidats 2012 du 19 mars 2012". web.archive.org. 22 nîsan 2012. Ji orîjînalê hat arşîvkirin. Roja arşîvkirinê: 22 nîsan 2012. Roja gihiştinê 12 sibat 2023.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (lînk)
  6. ^ "Wayback Machine" (PDF). web.archive.org. 22 gulan 2012. Ji orîjînalê hat arşîvkirin. Roja arşîvkirinê: 22 gulan 2012. Roja gihiştinê 12 sibat 2023.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (lînk)
  7. ^ "Wayback Machine" (PDF). web.archive.org. 22 gulan 2012. Ji orîjînalê hat arşîvkirin. Roja arşîvkirinê: 22 gulan 2012. Roja gihiştinê 12 sibat 2023.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (lînk)
  8. ^ "Présidentielle 2017 : revivez l'élection d'Emmanuel Macron, nouveau président de la République". Le Monde.fr (bi fransî). Roja gihiştinê 12 sibat 2023. {{cite news}}: di |sernav= de di cihê 20 de no-break space character heye (alîkarî)
  9. ^ "Macron tops first round of French election to face Le Pen in April 24 run-off". France 24 (bi îngilîzî). 10 nîsan 2022. Roja gihiştinê 12 sibat 2023.
  10. ^ "Marine Le Pen's 'Brutal' Upbringing Shaped Her Worldview : NPR". web.archive.org. 8 nîsan 2018. Ji orîjînalê hat arşîvkirin. Roja arşîvkirinê: 8 nîsan 2018. Roja gihiştinê 12 sibat 2023.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (lînk)
  11. ^ "Défilé du FN : comment Marine Le Pen va marginaliser son père". web.archive.org. 16 sibat 2017. Ji orîjînalê hat arşîvkirin. Roja arşîvkirinê: 16 sibat 2017. Roja gihiştinê 12 sibat 2023.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (lînk)
  12. ^ "L'after RMC: « Jean-Marie Le Pen est assez marginalisé et esseulé dans sa tentative de combattre le Front national », Louis Aliot". web.archive.org. 16 sibat 2017. Ji orîjînalê hat arşîvkirin. Roja arşîvkirinê: 16 sibat 2017. Roja gihiştinê 12 sibat 2023.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (lînk)
  13. ^ "Policy Network - The de-demonisation of the Front National". web.archive.org. 31 tebax 2018. Ji orîjînalê hat arşîvkirin. Roja arşîvkirinê: 31 tebax 2018. Roja gihiştinê 12 sibat 2023.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (lînk)
  14. ^ "Marine Le Pen « pour un Pacs amélioré » pour les homosexuels". web.archive.org. 11 sibat 2020. Ji orîjînalê hat arşîvkirin. Roja arşîvkirinê: 11 sibat 2020. Roja gihiştinê 12 sibat 2023.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (lînk)
  15. ^ "IVG : Marion Maréchal-Le Pen recadrée par sa tante". web.archive.org. 24 tebax 2019. Ji orîjînalê hat arşîvkirin. Roja arşîvkirinê: 24 tebax 2019. Roja gihiştinê 12 sibat 2023.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (lînk)
  16. ^ "No, Ross Douthat, there is no case for Marine Le Pen". web.archive.org. 11 nîsan 2022. Ji orîjînalê hat arşîvkirin. Roja arşîvkirinê: 11 nîsan 2022. Roja gihiştinê 12 sibat 2023.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (lînk)
  17. ^ "France to ditch NATO, embrace Russia if National Front comes to power | World | RIA Novosti". web.archive.org. 12 tebax 2013. Ji orîjînalê hat arşîvkirin. Roja arşîvkirinê: 12 tebax 2013. Roja gihiştinê 12 sibat 2023.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (lînk)
  18. ^ "France: Marine Le Pen Doubles Down on Russia, Vladimir Putin | Time". web.archive.org. 1 adar 2022. Ji orîjînalê hat arşîvkirin. Roja arşîvkirinê: 1 adar 2022. Roja gihiştinê 12 sibat 2023.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (lînk)
  19. ^ "Marine Le Pen: 'Putin could become ally to France again'". web.archive.org. 8 nîsan 2022. Ji orîjînalê hat arşîvkirin. Roja arşîvkirinê: 8 nîsan 2022. Roja gihiştinê 12 sibat 2023.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (lînk)
Ji "https://ku.wikipedia.org/w/index.php?title=Marine_Le_Pen&oldid=1741619" hatiye standin.