Etarê Nîşabûrî
Etarê Nîşabûrî | |
|---|---|
 | |
| Navê rastî | فَریدالدّین ابوحامِد محمّد عطّار نِیشابوری  |
| Jidayikbûn | adar 1145 Nîşabûr (Împeratoriya Selcûqî) |
| Mirin | 26 nîsan 1230 Nîşabûr |
| Cihê goristanê | Aramgeha Etar |
| Hevwelatî | Îran |
| Pîşe | |
| Xebat |
|
biguhêre - Wîkîdaneyê biguhêre | |
Etarê Nîşabûrî (jdb. li dora 1145, Nîşabûr – m. 1221, Nîşabûr) helbestvan û bijîşkekî faris bû.[1]
Jiyan[biguhêre | çavkaniyê biguhêre]
Ferîdedîn Ebûhamêd Mihemed kurê Îbrahîm keni navdar bi etarê nîşabûrî di sala 540 hicrî li Kedkenê de ji dayîkê bû û di sala 618 hicrî çû ber dilovaniya xwedê yek ji wan arif û helbestvanê Îranê e û bi eslê xwe faris bû û di wêjeya iranê de gelek bandor daniye ser helbestvanên din.
Berhemên Etar[biguhêre | çavkaniyê biguhêre]
- Diwan,
- Elahêname,
- Esrarname,
- Musîbet name,
- Vesletname,
- Bilbilname,
- Bê sername,
- Mentiqultêyr,
- Eydername,
- Mixtarname, û çend berhemê din in.
Berhema mentiqultêyr[biguhêre | çavkaniyê biguhêre]
Berhema mentiqultêyr ber hema herî navdarê etar e û çîroka vê ewe ku çend çivîk û baz in ku dixwazin bigihên padîşahê xwe navê wê Sîmorq (bi kurdî: "30 mirîşk") ku di wê çirokê de çivik simbola merivan e û padişahê wan Sîmorq xwedê ye. Ku di wê berhemê da zehmetiya rêya arif bûnê dibêje û dibêje ku arifek ger bixwaze bigihê xwedê divê heşt qonaxa derbaz bibe.