Garanîk

Garanîk
	Garanîkekî ji Kurdistanê
Rewşa parastinê
	; Kêmtirîn metirsî (IUCN 2.3)
Dabeşandina zanistî
Cîhan:	Animalia
Filûm:	Chordata
Çîn:	Aves
Kom:	Ciconiiformes
Famîle:	Ardeidae
Cins:	Bubulcus; Bonaparte, 1855
Cure:	B. ibis
Navê zanistî yê latînî
	Bubulcus ibis; (Linnaeus, 1758)
Bincureyên garanîkan
	B. i. ibis (Linnaeus, 1758); B. i. coromandus (Boddaert, 1783); B. i. seychellarum (Salomonsen, 1934);
	Belavbûna garanîkan li cîhanê; Cihên ku tê de têjikên xwe tînin derê. Tevahiya salê. Cihên ku tê de garanîk hene lê hêlîn çênakin.
Hevwate
	Ardea ibis Linnaeus, 1758; Ardeola ibis; Bubulcus bubulcus; Buphus coromandus; Cancroma coromanda; Egretta ibis (Linnaeus, 1758); Lepterodatis ibis (Linnaeus, 1758);

Garanîk an jî garranîk (bi soranî: Şawerrîxne; bi latînî: Bubulcus ibis) cureyekî famîleya şaqaviyan e.

Şayes[biguhêre | çavkaniyê biguhêre]

Garanîk

Garanîk nêzî 50 cm dirêj e. Ji dûr ve spî diyar dike (zivistanan bi xwe spî spî dibe). Pê sor in. Çend perekên bavzer ên dirêj li singê wî ne. Çav zer in bi ser sorî ve. Nikul zer e û pê qehwayiyekî bi ser reşî ve ne.

Reftar û jîngeh[biguhêre | çavkaniyê biguhêre]

Hindek caran li ser pişta çêl û gamêşan dadide, wan mêş û mûran dixwe yên taloqî wan dibin. Wekî şaqaviyên din hind naçe di avê de xwarina wî xişoke û beqên biçûk in.

Pirbûn[biguhêre | çavkaniyê biguhêre]

Hêka Bubulcus ibis

Komkome di nav qeramî û levenan û darûbarên berlêvên robaran hêlînan çêdikin; 4-5 hêkên rengesmanî dike.

Belavbûn[biguhêre | çavkaniyê biguhêre]

Li Kurdistanê behra pitir payîzan û biharan dihê dîtin. Li bakurê û nîveka Afrîkayê û li Portûgalê û başûrê Spanyayê û li Sûriyê û başûrê Îraqê û li Erebistanê û devera Deryaya Qezwîn û bakurê Îranê û Deryaya Reş têjikan tîne derê.

Pêşangeh[biguhêre | çavkaniyê biguhêre]

Garanîk li pişta gamêşan.
Garanîk

Çavkanî[biguhêre | çavkaniyê biguhêre]

-Îsmaîl Taha Şahîn]] (2006). Balindeyên Kurdistanê. Spîrêz, Dihok. (Bi tîpên erebî ye, ji bo tîpguhêziya latînî û wîkîpedyandina nivîsê, bikarhêner MikaelF).

Zana Farqînî. Ferhenga kurdî-tirkî. Enstîtuya Kurdî, Stenbol.
H. Heinzel, R. Fitter û J. Parslow (1995). Türkiye ve Avrupa'nın Kuşları (Kuzey Afrika ve Orta doğu dahil). Türkiye Doğal Hayatı Kuruma Derneği, Stenbol. ISBN 975 94098 28
D. îzolî (2007). Ferhenga kurdî-tirkî-kurdî. Deng, Amed.
R.F. Porter, S. Christensen, P. Schiermacker-Hansen (1996). Field Guide to the birds of the Middle East. T & A D Poyser, London.

Girêdanên derve[biguhêre | çavkaniyê biguhêre]

Ageing and sexing (PDF) by Javier Blasco-Zumeta & Gerd-Michael Heinze ^{Girêdana arşîvê 2011-12-26 li ser Wayback Machine}
Cattle Egret – [http://sabap2.adu.org.za/docs/sabap1/071.pdf Species text in The Atlas of Southern African Birds