Terîqet
Ji Wîkîpediya, ensîklopediya azad.
Terîqet têgiyeke ji wûşeya erebî Tarîqat (bi erebî: طريقه) (erebî gelejmêr turuq, bi erebî: طرق) de hat afirandî ye û tê ye maneyê rê. Lê di Îslam de ew ji bo salixdana milên oliyên tev kom bûn tê bikaranin. Endamên terîqetan hin caran wek sofî an derwîş tên salixdan.
Dîrok[biguherîne]
Gorî pir dîrokzanan terîqetan bi sedsala 12'an Ebdûl Qedîr Geylanî re dest pê kirî ye û pêyçûnên wî wek Qedîrî tên navandin. Li wê bêtir hin terîqetên binav Yesevî, Rifaî, Mevlevî, Bektaşî, Neqşîbendî û Helvetî ne.
