Hesen bin Elî
Ji Wîkîpediya, ensîklopediya azad.
Jump to navigation
Jump to search
Hesen bin Elî bin Ebû Talib an jî Hesen el-Mucteba (Erebî: الحسن بن علي بن أﺑﻲ طالب669-(624 – ) lawê mezinê Elî û Fatimeyê bû û neviyê yekemîn ê Muhemmed bû. Şîa bi piranî wî wekî îmamê duyemîn dipejirîn e, li gorî grûpek pir piçûk, îmamê duyemîn Huseyn bin Elî ye. Lêbelê, di hem têgihiştinên îslamî yên Sunî û Şiîi û Elewîtî de xwedî cihekî pir girîng digire; Her kes dipejirîn e ku ew ji pêxemberê Ehl-Beyt e. Ew 37 sal in bi bav û bavê xwe re 8 sal in bi hevûdu re ye. Nifşî jê re dibêjin Şerîf.
Çavkanî[biguherîne | çavkaniyê biguherîne]
B | |
---|---|
C | |
D | |
E |
|
F | |
H | |
Î | |
K | |
L | |
M | |
O | |
R | |
S | |
T | |
Û | |
W | |
X (û Ẍ) | |
Z |
|
Ji "https://ku.wikipedia.org/w/index.php?title=Hesen_bin_Elî&oldid=749733" hatiye standin.
Kategoriya veşartî: