Harry Martinson

Harry Edmund Martinson (* 6'ê gulanê 1904 li Jämshög, Blekinge; † 11'ê reşemiyê 1978 li Stockholm) nivîskarekî Swêdî bû. Sala 1974'î bi tevî Eyvind Johnson Xelata Nobelê ya wêjeyê wergirtiye.

Di şeş saliya xwe de bavê xwe winda dike û sêwî dimîne. Diya wî koçberê DYAyê dibe ûd i karên awarte de dixebite. Ji ber xizaniyê wî teslîmî sêwîxaneyan dikin. Heya 16 saliya xwe li wir dijî. Piştre ji ber sedemên aborî derdikeve gerê û li gelek welat û bajarên parzemîna Amerîkayê dimîne. Ew di heman demê de bi nexweşiya pişikê re rûbirû ye.

Di berhemên xwe de bala xwendevanan dikişîne ser kosmosê. Mîkro û makrokosmosê di warê wêjeyê de bêhempa dixemilîne û radixe ber xwendevanan.

Berhem

• Spökskepp 1929
• Nomad 1931
• Natur 1934
• Nässlorna blomma 1935
• Vägen ut 1936
• Den förlorade jaguaren 1941
• Passad 1945
• Vägen till Klockrike 1948
• Resor utan mål 1932
• Kap farväl 1933
• Svärmare och harkrank 1937
• Midsommardalen 1938
• Det enkla och det svåra 1939
• Verklighet till döds 1940
• Salvation 1947
• Lotsen från Moluckas 1948
• Cikada 1953
• Aniara 1956. Eposet ligger till grund för Erik Lindegrens libretto till Karl-Birger Blomdahls opera Aniara som uruppfördes 1959.
• Gräsen i Thule 1958
• Vagnen 1960
• Utsikt från en grästuva 1963
• Tre knivar från Wei 1964
• Dikter om ljus och mörker 1971
• Tuvor 1973
• Längs ekots stigar 1978
• Doriderna 1980
• Gyro 1986 (skriven ca 1946-47)

• Gringo
• De blomster som i marken bor